 |
| स्नेहा सोन्याच्या पक्ष्याकडे आश्चर्याने पाहते. |
सोन्याचा पक्षी आणि चिमुकली स्नेहा
प्रस्तावना
हिरव्या डोंगररांगा, निळ्या आकाशाखाली, निसर्गाच्या कुशीत वसलेलं ‘गंधराज’ हे एक छोटेसे गाव. या गावात राहत होती स्नेहा – एक उत्साही, कुतूहलमय आणि प्रेमळ मुलगी. तिच्या डोळ्यांत नेहमीच चमक असायची, आणि तिच्या मनात नवनवीन स्वप्नं. स्नेहाला निसर्ग, प्राणी, पक्षी, फुलं आणि गोष्टी ऐकायला फार आवडायचं. तिच्या आजी तिला रोज रात्री सुंदर गोष्टी सांगायच्या. पण एक दिवस, स्नेहाच्या आयुष्यात अशी एक गोष्ट घडली, जी तिला आयुष्यभर लक्षात राहिली.
स्नेहाचा दिवस
सकाळची सुरुवात
स्नेहा रोज सकाळी लवकर उठायची. आईने केलेल्या गरम पोळीवर तुपाचा गोळा आणि गोड गूळ खाऊन ती शाळेसाठी निघायची. शाळेच्या रस्त्यावर दोन्ही बाजूला फुलांचे ताटवे, झाडांवर गोडगोड पक्ष्यांचे आवाज, आणि मधूनच वाहणाऱ्या ओढ्याचा खळखळाट – या सगळ्यात स्नेहाला फार आनंद मिळायचा.
शाळेत पोहोचल्यावर, स्नेहा आपल्या मैत्रिणींसोबत खेळायची, गप्पा मारायची. शाळेच्या मैदानात तिने अनेकदा फुलांची माळ केली होती. तिच्या डोळ्यांत निसर्गाविषयीचं प्रेम स्पष्ट दिसायचं. वर्गात शिक्षिका एखादी गोष्ट सांगायला लागल्या की, स्नेहा तल्लीन होऊन ऐकत असे.
शाळेतले क्षण
शाळेत स्नेहा नेहमीच हुशार, मदतीला धावणारी आणि सर्वांची लाडकी होती. तिला चित्रकला, गायन, खेळ, आणि विशेषतः गोष्टी लिहायला आणि सांगायला आवडायचं. तिच्या वर्गातली मुलं तिला "गोष्टींची राणी" म्हणायची. शाळेच्या ग्रंथालयात ती नेहमी नवी पुस्तके वाचायला जात असे.
एकदा शाळेत गोष्टी सांगण्याची स्पर्धा झाली. स्नेहाने आपल्या आजीची गोष्ट सांगितली आणि पहिला क्रमांक पटकावला. त्या दिवसापासून तिच्या मनात गोष्टींचं वेड अधिकच वाढलं.
निसर्गाची ओळख
बागेतली मैत्री
शाळा सुटली की स्नेहा गावाच्या शेजारच्या बागेत जायची. तिथे रंगीबेरंगी फुलं, गोडगोड पक्ष्यांचे आवाज, आणि थंड वाऱ्याची झुळूक तिला खूप आवडायची. तिथे तिने अनेक मित्र-मैत्रिणी कमावले होते – चिंगी माकड, मोती कुत्रा, आणि एक लहानशी चिमणी. पण तिची खरी मैत्री निसर्गाशीच होती.
ती बागेतल्या झाडांशी बोलायची, फुलांना हात लावून त्यांचं सौंदर्य न्याहाळायची. कोणत्या झाडावर कोणते फळ येतात, कोणत्या फुलांना कोणता सुगंध आहे, हे तिला पाठ होतं. बागेतल्या वडाच्या झाडाखाली ती नेहमी बसून स्वप्नरंजन करायची.
अनोखा आवाज
एक दिवस, बागेत फिरताना तिला एका झाडावरून वेगळाच, गोड आवाज ऐकू आला. तिने वर पाहिलं, तर तिथे एक सुंदर, सोन्यासारखा चमकणारा पक्षी बसला होता. त्याचे पंख सोनेरी, डोळे चमकदार, आणि चोच नाजूक होती. स्नेहाने कधीच असा पक्षी पाहिला नव्हता.
त्या पक्ष्याने एक सुंदर गाणं गायला सुरुवात केली. त्या सुरेल गाण्याने संपूर्ण बाग जणू जिवंत झाली. स्नेहा मंत्रमुग्ध झाली. तिने हळूच त्या पक्ष्याजवळ जायचा प्रयत्न केला.
सोन्याचा पक्षी
पहिली भेट
स्नेहा त्या पक्ष्याजवळ हळूच गेली. तिने त्याला विचारलं, "तू कोण आहेस? मी तुला कधीच पाहिलं नाही!"
पक्ष्याने गोड हसून उत्तर दिलं, "मी सोन्याचा पक्षी! मी फक्त त्या मुलांना दिसतो, ज्यांचं मन स्वच्छ आणि प्रेमळ असतं."
स्नेहाच्या डोळ्यांत आश्चर्य आणि आनंद मिसळला. तिने पक्ष्याला विचारलं, "तू माझ्यासाठी काय करू शकतोस?"
पक्ष्याने पंख हलवले आणि म्हणाला, "मी तुला तीन इच्छा पूर्ण करून देऊ शकतो. पण त्या इच्छा स्वार्थासाठी नसाव्यात, दुसऱ्याच्या भल्यासाठी असाव्यात."
तीन इच्छा
पहिली इच्छा – आजीच्या आरोग्यासाठी
स्नेहाच्या आजीला हल्ली थोडं आजारपण जाणवत होतं. स्नेहाने पहिली इच्छा मागितली, "माझ्या आजीला पुन्हा बरे व्हायला मदत कर."
सोन्याच्या पक्ष्याने आपल्या पंखांमधून एक जादूई फुलं टाकली. आजीने ते फुलं खाल्लं आणि काही दिवसांतच तिचं आरोग्य सुधारलं. आजी पुन्हा हसली, गोष्टी सांगू लागली आणि स्नेहाच्या चेहऱ्यावर आनंद फुलला.
दुसरी इच्छा – गावासाठी पाणी
गावात उन्हाळ्यात पाण्याची टंचाई होती. स्नेहाने दुसरी इच्छा मागितली, "माझ्या गावात पाण्याची सोय कर."
सोन्याच्या पक्ष्याने एका डोंगरावर आपले पंख हलवले, आणि तिथून एक स्वच्छ झरा वाहू लागला. गावकऱ्यांना भरपूर पाणी मिळू लागलं. आता गावातील प्रत्येक घरात पाणी पोहोचू लागलं. शेतकरी आनंदाने गाणी म्हणू लागले.
तिसरी इच्छा – सर्वांसाठी आनंद
स्नेहाने तिसरी इच्छा मागितली, "सर्व गावकऱ्यांना आनंद मिळावा."
सोन्याच्या पक्ष्याने गावात रंगीबेरंगी फुलं, गोड फळं आणि नवे खेळ आणले. सगळे गावकरी हसले, खेळले आणि एकमेकांमध्ये प्रेम वाढलं. गावात उत्सवाचे वातावरण निर्माण झाले.
लहान मुलांनी नवीन खेळ शोधले, मोठ्यांनी एकत्र येऊन गाणी गायली. गावात एकता, प्रेम आणि समाधान वाढलं. स्नेहाच्या छोट्या इच्छांनी गावाचा चेहराच बदलून गेला.
बदललेलं गाव
नवा उत्साह
गावात आता सर्वत्र आनंदाचे वातावरण होते. लहान मुलं खेळत, मोठे एकत्र येऊन गप्पा मारत, आणि आजी-आजोबा पुन्हा हसत होते. गावात कुणालाही पाण्याची चिंता नव्हती, आणि आजीच्या गोष्टी पुन्हा रंगू लागल्या.
गावातील लोकांनी एकमेकांना मदत करायला सुरुवात केली. गावात स्वच्छता मोहिम राबवली गेली. स्नेहाच्या प्रेरणेने मुलांनी झाडं लावली, फुलांची माळ घातली आणि गावात सौंदर्य आणलं.
स्नेहाची लोकप्रियता
गावातल्या सगळ्यांना स्नेहावर अभिमान वाटू लागला. तिने आपल्या छोट्या वयात मोठं काम केलं होतं. तिच्या मदतीमुळे गावात एकता, प्रेम आणि आनंद वाढला. गावकऱ्यांनी तिला "आनंददूत" म्हणायला सुरुवात केली.
शाळेतही स्नेहाची लोकप्रियता वाढली. शिक्षकांनी तिचं कौतुक केलं. तिच्या गोष्टींनी इतर मुलांनाही प्रेरणा मिळाली.
सोन्याचा पक्षी पुन्हा भेटतो
नवा प्रश्न
एका दिवशी स्नेहा पुन्हा बागेत गेली. तिला पुन्हा सोन्याचा पक्षी दिसला. या वेळी पक्ष्याने विचारलं, "स्नेहा, तू आता काय शिकलीस?"
स्नेहा म्हणाली, "मी शिकले की, खरं सुख दुसऱ्यांच्या मदतीत आहे. आपल्याकडे असलेली गोष्ट इतरांसोबत शेअर केली, तर आनंद दुप्पट होतो."
पक्ष्याची शिकवण
पक्ष्याने हसून सांगितलं, "तू खूप चांगली मुलगी आहेस. तुझ्या नि:स्वार्थ इच्छांमुळे मी आनंदी झालो. आता मी पुढच्या गावात जायचं आहे, पण मी नेहमी तुझ्या आठवणीत राहीन."
स्नेहाचा पुढचा प्रवास
नवा उपक्रम
स्नेहाने ठरवलं, की ती गावातल्या सर्व मुलांना एकत्र करून ‘स्नेहाचा आनंद क्लब’ सुरू करेल. या क्लबमध्ये सर्व मुलं एकत्र येऊन निसर्गाची काळजी घेतील, आजी-आजोबांना मदत करतील, आणि गावात स्वच्छता राखतील.
मुलांनी गावात अनेक झाडं लावली, ओढ्याची स्वच्छता केली, आणि गावातल्या प्राण्यांसाठी पाण्याची भांडी ठेवली. स्नेहाच्या पुढाकाराने गावात नवा बदल घडून आला.
निसर्ग संवर्धन
स्नेहाने मुलांना झाडं लावायला, पाणी वाचवायला आणि प्राण्यांना दया दाखवायला शिकवलं. मुलांनी गावात अनेक झाडं लावली, ओढ्याची स्वच्छता केली, आणि गावातल्या प्राण्यांसाठी पाण्याची भांडी ठेवली.
गावात आता फुलांचे ताटवे, हिरवीगार झाडं आणि आनंदी प्राणी दिसू लागले. गावातल्या लोकांनी एकत्र येऊन निसर्गाची काळजी घ्यायला सुरुवात केली.
गावातला उत्सव
आनंदाचा दिवस
गावात ‘आनंदाचा दिवस’ साजरा केला गेला. सगळ्या घरांनी रंगीबेरंगी पताका लावल्या, मुलांनी नृत्य केलं, आणि आजीने सगळ्यांना गोष्टी सांगितल्या. सोन्याचा पक्ष्याची आठवण म्हणून, स्नेहाने सोन्याच्या रंगाचे फुलं सगळ्यांना दिली.
त्या दिवशी गावात गाणी, नृत्य, खेळ आणि गोष्टींचा आनंद सगळ्यांनी घेतला. गावात एकता, प्रेम आणि आनंद नांदू लागला.
एकत्र येणं
गावकरी एकत्र आले, एकमेकांना मदत केली, आणि गावात नवा उत्साह आला. स्नेहाच्या प्रयत्नामुळे गावात एकता, प्रेम आणि आनंद वाढला.
स्नेहाच्या गोष्टी आणि कृतीमुळे गावात सकारात्मक बदल घडून आला. सोन्याचा पक्षी जरी दिसेनासा झाला, तरी त्याच्या आठवणी आणि शिकवण सगळ्यांच्या मनात घर करून राहिली.
गोष्टीतून मिळणारी शिकवण
- नि:स्वार्थपणा: स्नेहाने स्वतःसाठी काहीच मागितलं नाही, तिने फक्त दुसऱ्यांच्या भल्यासाठी इच्छा मागितल्या.
- निसर्गावर प्रेम: स्नेहाला निसर्ग, प्राणी आणि फुलं यांचं किती प्रेम होतं, हे आपल्याला शिकायला मिळतं.
- मदतीचा हात: आपल्याला जेवढं शक्य आहे, तेवढं इतरांसाठी करावं, हे स्नेहाने दाखवून दिलं.
- एकता आणि सहकार्य: गावातल्या सर्वांनी एकत्र येऊन काम केलं, त्यामुळे गावात आनंद आणि समाधान वाढलं.
शेवट
स्नेहा आणि तिच्या गावात पुन्हा आनंद, प्रेम आणि समाधान नांदू लागलं. सोन्याचा पक्षी जरी दिसेनासा झाला, तरी त्याच्या आठवणी आणि शिकवण सगळ्यांच्या मनात घर करून राहिली. स्नेहाच्या छोट्या कृतीमुळे संपूर्ण गावात मोठा बदल झाला.
खाली कमेंट करा!
तुमच्या मित्रांसोबत शेअर करा आणि अशाच सुंदर गोष्टींसाठी आम्हाला फॉलो करा!
प्रेरणादायी कथा वाचण्यासाठी खालील बटणावर क्लिक करा
प्रेरणादायी कथा पहा
टिप्पणी पोस्ट करा