माझे आवडते शिक्षक
प्रस्तावना
शिक्षक हा समाजाच्या उभारणीचा खरा शिल्पकार असतो. तो केवळ ज्ञान देत नाही, तर विद्यार्थ्यांच्या मनावर अमिट छाप सोडणारा प्रेरणास्त्रोत ठरतो. विद्यार्थ्यांचे भविष्य घडवणारा, त्यांच्या विचारांना दिशा देणारा शिक्षक हा प्रत्येकाच्या आयुष्यात एक विशेष स्थान राखतो. माझ्याही आयुष्यात असे एक व्यक्तिमत्त्व आहे, ज्यांनी मला फक्त शिकवलं नाही, तर आयुष्य घडवलं. ते म्हणजे पाटील सर – माझे अत्यंत आवडते शिक्षक.
पाटील सरांचा परिचय
पाटील सर आमच्या शाळेतील वरिष्ठ आणि आदरणीय शिक्षक आहेत. त्यांचे पूर्ण नाव श्री. विश्वनाथ रामचंद्र पाटील आहे. त्यांचा स्वभाव अत्यंत समजूतदार, प्रेमळ आणि संयमी आहे. ते इतिहास आणि नागरिकशास्त्र विषय शिकवतात, पण त्यांच्या शिकवण्याच्या पद्धतीमुळे असे वाटते की ते केवळ विषय शिकवत नाहीत, तर आपल्याला जगाचं समजून घेण्याचं भान देत आहेत.
त्यांचे व्यक्तिमत्व आणि वागणूक
सरांचा स्वभाव अतिशय साधा आहे. ते नेहमी सफेद शर्ट आणि पांढरीच खादीची पँट घालतात. त्यांच्या चालण्याच्या आणि बोलण्याच्या ढंगात एक आत्मविश्वास दिसतो, पण त्यात अहंकाराचा लवलेशही नसतो. विद्यार्थ्यांशी ते जसे शिक्षक म्हणून वागतात, तसेच वेळीप्रसंगी मोठा भाऊ, सल्लागार किंवा मित्र म्हणूनही वागतात.
मला अजूनही आठवतं – एकदा वर्गात मी गृहपाठ विसरलो होतो. मला वाटलं सर रागावतील. पण त्यांनी मला हळूच बाजूला घेऊन विचारलं, “घरी काही अडचण आहे का?” त्यांच्या त्या एका वाक्याने मला खूप आधार मिळाला. त्यांनी विश्वासाने बोलून, “पुन्हा विसरू नकोस, पण घाबरूही नकोस,” हे सांगितलं. त्यादिवशी मला शिक्षक म्हणजे फक्त शिस्तीचा बडगा नसतो, तर समजूतदारपणाचं सावलीसुद्धा असतो, हे समजलं.
शिक्षणाची अनोखी शैली
पाटील सर शिकवताना केवळ पुस्तकापुरतेच मर्यादित राहत नाहीत. इतिहासाच्या धड्यांमध्ये ते घटना जिवंत करून दाखवतात. जेव्हा ते “शिवाजी महाराजांची आग्र्याहून सुटका” शिकवतात, तेव्हा त्यांचं वर्णन, आवाजातील चढ-उतार आणि त्यांचं हावभाव इतकं प्रभावी असतं की क्षणभर आपण स्वतः तिथं असल्यासारखं वाटतं. त्यांच्या वर्गात केवळ "गुण मिळवण्यासाठी" शिक्षण न करता "समजून घेण्यासाठी" शिक्षण दिलं जातं.
विद्यार्थ्यांशी असलेली जवळीक
सर प्रत्येक विद्यार्थ्याला नावाने ओळखतात. त्यांनी एक खास वही ठेवली आहे ज्यामध्ये प्रत्येक विद्यार्थ्याच्या आवडीनिवडी, कमकुवत बाजू, आणि प्रगतीची नोंद आहे. एकदा माझी आई आजारी होती आणि मी काही दिवस शाळेला गैरहजर राहिलो होतो. सरांनी स्वतः माझ्या घरी येऊन माझी भेट घेतली आणि पुस्तकं आणून दिली. अशा शिक्षकांचे ऋण मी कधीच विसरू शकत नाही.
समाजासाठी योगदान
सर केवळ शाळेपुरते मर्यादित नाहीत. शाळेच्या बाहेरही ते गावातील लहान मुलांसाठी मोफत शिक्षण वर्ग घेतात. दर रविवारी सकाळी ते गावात "वाचन कट्टा" घेतात, जिथे विविध विषयांवर चर्चा केली जाते. त्यांनी अनेक गोरगरीब विद्यार्थ्यांना पुस्तके, शालेय साहित्य, आणि आर्थिक मदत केली आहे. त्यामुळे गावकरी त्यांच्यावर अतीव प्रेम करतात आणि त्यांना "पाटील गुरुजी" म्हणून सन्मानाने हाक मारतात.
स्पर्धा परीक्षांसाठी मार्गदर्शन
पाटील सरांनी माझ्यासारख्या अनेक विद्यार्थ्यांना स्पर्धा परीक्षांची तयारी कशी करावी, अभ्यास कसा नियोजनबद्ध करावा, यासाठी विशेष मार्गदर्शन केले. त्यांचं एक वाक्य मला नेहमी आठवतं – “स्वप्नं मोठी पाहा, पण ती साकार करण्यासाठी मेहनतीचं शस्त्र घ्या.” त्यांच्या प्रोत्साहनामुळे मी शिष्यवृत्ती परीक्षा उत्तीर्ण होऊ शकलो.
शिक्षक दिनाच्या आठवणी
दरवर्षी शिक्षक दिनी आमचं वर्ग खास सरांसाठी कार्यक्रम आयोजित करत असे. एक वर्ष आम्ही त्यांचं स्केच काढून त्यांना भेट दिलं. सरांच्या डोळ्यांत अश्रू आले होते. ते म्हणाले, "हे माझ्या आयुष्यातील सर्वात मोठं बक्षीस आहे." त्यांच्या त्या भावना पाहून आम्हा सर्वांना कळलं की शिक्षकांनाही प्रेम, मान आणि ओळख हवी असते.
सेवानिवृत्तीचा दिवस
मागील वर्षी पाटील सर सेवानिवृत्त झाले. संपूर्ण शाळा, विद्यार्थी, पालक, आणि गावकरी यांच्यासाठी तो एक भावनिक क्षण होता. सरांच्या कार्याची आठवण म्हणून शाळेच्या ग्रंथालयाला "पाटील ग्रंथालय" असं नाव दिलं गेलं. त्या दिवशी अनेक विद्यार्थी बोलताना अश्रू अनावर करत होते. एका विद्यार्थिनीने म्हटलं, “सर गेल्यानंतर शाळा रिकामी वाटेल.” आणि खरंच, शाळेचा तो भाग आजही त्यांच्या आठवणींनी भरलेला वाटतो.
माझ्या जीवनावर प्रभाव
पाटील सरांच्या शिकवणुकीचा माझ्या आयुष्यावर खोल परिणाम झाला आहे. त्यांनी मला आत्मविश्वास दिला, प्रश्न विचारायला शिकवलं, आणि योग्य निर्णय घेण्याची दिशा दिली. त्यांच्या प्रेरणेमुळेच मी आज शिक्षक होण्याचं स्वप्न पाहतो. शिक्षण ही सेवा आहे, व्यवसाय नाही – ही शिकवण मला आयुष्यभर उपयोगी ठरेल.
निष्कर्ष
पाटील सरांसारखे शिक्षक केवळ वर्गात शिकवणारे नसतात, ते जीवन घडवणारे असतात. त्यांच्या शब्दांनी, वागणुकीने, आणि कृतीने त्यांनी अनेकांचे भविष्य उजळवले. अशा शिक्षकांचा सन्मान करणे ही आपली जबाबदारी आहे. त्यांच्या मार्गदर्शनाची आठवण आयुष्यभर प्रेरणादायी ठरेल. त्यांच्यासारखा शिक्षक व्हावा अशीच माझी मनापासून इच्छा आहे.
🌟 शेवटचा विचार
मित्रांनो, तुमच्याही आयुष्यात असे काही शिक्षक असतील का, जे आजही आठवले की डोळ्यांत अश्रू आणि मनात प्रेरणा निर्माण होते? त्यांच्याविषयी तुम्हाला काय आठवतं? खाली कमेंटमध्ये लिहा – आपण एकत्र येऊन आपल्या गुरूंना सन्मान देऊ. आणि असेच दर्जेदार निबंध वाचण्यासाठी मराठी वाचनालयला Follow करायला विसरू नका!
अधिक वाचा ➤ माझी शाळा – मराठी निबंधअधिक निबंधाच्या माहितीसाठी खालील बटणावर क्लिक करा
सर्व निबंध पहा
टिप्पणी पोस्ट करा